نمایش نهج البلاغه - خطبه : 145 - نابودی دنیا

خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام):

 زوال دنیا

ای مردم، جز این نیست که شما در این دینا هدف تیرهای مرگید. با هر جرعه ای که از این دنیا می نوشید، اندوهی است گلوگیر. و در هر لقمه ای که از آن می خورید، ناگواریهایی است شدید. به هیچ نعمتی از این دنیا دست نمی یابید، مگر با از دست دادن نعمتی دیگر، و هیچ کسی از شما روزی عمر نمی کند، مگر این که یک روز از مدت عمر او از بین می رود. و برخوردنی هیچ کس از شما افزوده نمی شود، مگر این که از روزی پیشین او نابود گردد. و اثری از وی زنده نمی شود، مگر این که اثری از او بمیرد. و برای او هیچ تازه ای بروز نمی کند مگر این که تازه ای از او کهنه شود. و برای او چیزی تازه نروید، مگر این که درو شده ای از وی بر زمین بیفتد. اصول اولیه سپری شده است، ما شاخه های آن ها هستیم. برای هیچ فرعی بقایی بعد از فنای اصل نیست.
سرزنش بدعت

از جمله این خطبه است: و هیچ بدعتی به وجود نیامده است، مگر این که با به وجود آمدن آن سنتی متروک گشته است. پس بپرهیزید از بدعتها و ملتزم حرکت در راه راست باشید. شایسته ترین کارها آن است که در گذرگاه زمان ثبات و اصالت بیشتری داشته است، و ناشایسته ترین کارها آن است که در برابر آن حقایق ریشه دار و اصیل بروز کند.