نمایش نهج البلاغه - خطبه : 196 - بعثت پیامبر و تحقیر دنیا

خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام):

 مبعوث شدن پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله )خداوند سبحان پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله )را به پیامبری برانگیخت. در آن هنگام نه نشانه ای از دین بر پا بود و نه چراغی روشنگر و نه طریق و مسیری واضح. پند برای پارسایی ای بندگان خدا، شما را به تقوای الهی توصیه می کنم و شما را از دنیا برحذر می دارم، زیرا این دنیا خانه ای است که باید از آن برون رفت و جایگاه تیرگی هاست. ساکنش کوچ کننده است و قرار گرفته در آن جدا شونده از آن. این دنیا مردمش را چونان کشتی که در معرض فراز و نشیب امواج است و بر لبه گردابها که بادهای تندوز در پهنه دریا آن را به تکاپو وامی دارد (در آن هنگام که کشتی بان دست از مقاومت در برابر حمله های بی امان امواج برمی دارد و ساکنان کشتی را به چنگال اجل می سپارد) برخی از کشتی نشینان را در دریا غرق نموده، آنان را به هلاکت می رساند. و از آنان کسی است که از لابلای امواج نجات پیدا می کند. بادهای دریای با دامن های خود، او را از پهلویی به پهولی دیگر می غلتاند و در فراز و نشیبهای هولناک امواج قرار می دهد. آن کس که در آن مهلکه بمیرد، قابل برگشت نیست و آن کس که از آن نجات پیدا کند بالاخره سرنوشت نهایی اش مرگ خواهد بود. ای بندگان خدا، هم اکنون بدانید (یا عمل کنید) (و لحظات عمر را غنیمت بشمارید) در حالی که زبان ها برای گفتن آزاد است و بدن ها برای کوشش تندرست و اعضای بدن نرم و قابل انعطاف (برای حرکت در وصول به مقاصد) و طریق برای بازگشت به خیرات باز و میدان برای تکاپو پهن و وسیع، پیش از فوت فرصت و ورود مرگ به خود بقبولانید فرود آمدن مرگ را و در انتظار ورودش نباشید.