نامه ای است از آن حضرت (علیه السلام):
به (منذر بن جارود عبدی) به جهت خیانت او در قسمتی از آنچه که امام (علیه السلام) ولایت آن را به او داده بود.
اما بعد از حمد و ثنای خداوندی، صلاح و شایستگی پدرت، مرا درباره تو به اشتباه انداخت و گمان کردم تو در هدایت پیرو پدرت هستی و راه او را پیش خواهی گرفت. ناگهان در خبری که درباره تو به من رسید چنین آمده است که خود را از اطاعت هوایت رها نمی کنی و ذخیره ای برای آخرتت نمی اندوزی. دنیای خود را با خرابی آخرتت آباد می نمایی و با گسیختن از دینت به قبیله ات می پیوندی و اگر خبری که درباره تو به من رسیده است حق باشد، شتر خانواده ات و بند کفشت از تو بهتر است، و کسی که صفت تو را داشته باشد، شایسته نیست که به وسیله او مرزی بسته شود و امری اجرا گردد، یا شان و ارزشی بالا رود، یا این که در امانتی شرکت داده شود، یا برای دریافت مالیات امین و مورد اطمینان باشد. پس هنگامی که این نامه من به تو رسید، نزد من بیا ان شاء الله.
برای نصب اپلیکیشن سایت مُبیان، روی آیکون "اشتراکگذاری" ضربه بزنید و سپس "افزودن به صفحه اصلی" را انتخاب کنید.